Als ik in Den Haag de woning van Merel binnenstap, is de kleurexplosie overweldigend!
In de hal hangen drie grote doeken van eigen hand. En wanneer ik die gepasseerd ben, eisen knalrode deuren in keuken alle aandacht op. Tussen roodoranje kozijnen stap ik de woonkamer in, waar op felgekleurde muren ook kunstwerken van verschillende afmetingen hangen. Ook in de rest van het interieur komen de kleuren rijkelijk terug. De sfeer voelt vrolijk en warm en ik voel me een welkome bezoeker in Merels Kunsthuis. Een bakje koffie en drie kunstboeken later beginnen we met de fotoshoot. En uiteraard wil ik alles weten over haar werk en werkwijze.
Merel beschrijft zichzelf als een fladderend vlindertje. Ik begrijp die beschrijving volledig, al zou ik hier zelf nog 'turbo' aan toevoegen. De fotoshoot gaat alle kanten op. We vliegen van het ene idee naar het andere, alsof we een weg zoeken tussen alle bloemen en kleuren in de verschillende ruimtes. Zelfs het schetsen en schilderen gaat (voor mij) in een razend tempo. Het plezier spat er in ieder geval van af! Het maakt voor mij de shoot heel ontspannen en ik voel me die middag eventjes een deelnemer in het kleurrijke leven van Merel.
Merel vindt onder andere inspiratie in de werken van Van Gogh. Niet gek natuurlijk als je zelf ook bloemrijke schilderijen schildert. Maar dat is niet de enige reden. Het moeilijke leven en de kleurrijke werken van Van Gogh die hiermee in contrast staan, zijn ook herkenbaar voor Merel. Zo probeert ze met haar kunst haar eigen pijn en emoties een plek te geven. In haar kleurrijke schilderijen kan ze voor zichzelf een wereld creëren die mooi en fijn is. Daarnaast staan de verschillende kleuren voor de verscheidenheid aan emoties. Juist het bestaan en ervaren daarvan maakt dat we als mens compleet en kleurrijk zijn.
Merel werkt vanuit schetsen die ze eerst grof opzet. Dit doet ze daarna ook op het doek. Vervolgens is het een kwestie van de vlakken kleur geven en dat komt natuurlijk heel precies.
Na een enerverende middag sluiten we uiteindelijk af met een biertje op het dakterras. Merel groet heel vrolijk de duif die even op het hekje gaat zitten. Ook de buurtkat komt regelmatig langs, vertelt ze, en die stapt soms zelfs even binnen (net als die duif trouwens). Dit zegt eigenlijk alles over de sfeer in Merels Kunsthuis.
